اصالت حرکت چیست؟
تابستون ۱۹۶۸
مکزیکوسیتی
ماراتن ۴۲ کیلومتر مردان
پر طرفدار ترین رشته و مهم ترین مدال
۷۵ شرکت کننده که ۱۸ نفر به دلایل مختلف به خط پایان نرسیدن.
نفر اول بعد از ۲ ساعت و ۲۰ دقیقه به خط پایان رسید.
و‌به این‌ترتیب ۵۶ نفر دیگه از خط پایان عبور کردن.
سور و سات مراسم تموم شد و عده زیادی از تماشاگران از ورزشگاه خارج شدن.
ناگهان بلندگو ورزشگاه اعلام کرد.
مسابقه تموم نشده.
جان استفان اکواری مردی سیاه پوست با ۵۰ کیلوگرم وزن و قد ۱۶۰ س.م تو راه بود.
جان بعد از طی کردن ۲۰ ک.م یه شدت از ناحیه پا مصدوم شد ولی اصرار مسئولان جواب نداد.
این مرد دیوانه انگار میخواست هنوز ادامه بده.
هوا تاریک شده بود.
ولی گویا خیر دیوانگی جان به گوش مردم و خبرنگاران رسیده بود.
تماشاگران برگشتند و همه جمع شدن تا در افسانه جان استفان شرکت کنند.
جان لنگ لنگان به خط پایان رسید و بر زمین افتاد.
انگار که اصلا پا نداره.
جان استفان اکواری نفر اخر و ۵۷ ماراتن شد.
ولی هنوز که هنوزه داستانش پر طمطراغ نقل میشه.
المپیک ۶۸ نه با اسم نفرات برترش،بلکه با نام جان شناخته میشه.
این‌جاس که باید گفت:
اصالت حرکت به نتیجه نیست.
ماراتن خیلی شبیه به کنکوره.
طولانی، طاقت فرسا…
جان استفان بهونه خوبی برای انصراف داشت.
مثل خیلی های دیگه.
رفیق اگه احظه ای فکر جا زدن به سرت میوفته.
یاد حرف جان‌بیوفت که در جواب به این سوال خبرنگاران که چرا منصرف نشدی،
اون گفت:
کشورم ۵۰۰۰ مایل مرا نفرستاده که مسابقه رو فقط شروع کنم.
مرا فرستاده تا مسابقه رو تموم کنم.
